مشاوره سبک زندگی

افسردگی  با بیش از ۳۴۰ میلیون بیمار در سراسر جهان،  یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی به شمار می‌آید.

علائم این بیماری شباهت بسیاری به دیگر بیماری‌های ناشی از اضطراب دارد؛ اما تشخیص آن به زمان بیشتری نیاز دارد.

افسردگی یک اختلال در سلامت روان است که مشخصه‌های اصلی آن ناراحتی، تغییر حالت روحی؛ عدم میل به انجام فعالیت‌های روزانه و بی توجهی به دغدغه‌های فردی است.

افسردگی را می‌توان به نوعی یک بیماری مزمن روحی دانست که به طور معمول فرد را ۶ الی ۸ ماه درگیر خود می‌کند.

باید توجه داشت که افسردگی با نوسانات روحی که هر انسانی در زندگی عادی و سالم خود تجربه می‌کند متفاوت است و هر نوع اندوهی را نمی‌توان به افسردگی مرتبط کرد.

در حقیقت، پاسخ‌های احساسی موقت انسان به چالش‌های روزانه، افسردگی را بیان نمی‌کند.

همچنین، احساس اندوه عمیقی که در پی از دست دادن فردی نزدیک حاصل می‌شود نیز ارتباطی به افسردگی ندارد، مگر آنکه طول دوره بازگشت به حالت عادی بیش از چند ماه طول بکشد.

در واقع، چنین حوادثی می‌توانند آغازگر بیماری باشند، اما هر فردی پس از مرگ نزدیکانش لزوما دچار افسردگی نمی‌شود.

اهداف را مشخص کنید

زمانی که افسرده هستید ممکن است احساس کنید نمی‌توانید چیزی را به دست آورید.

این سبب می‌شود در مورد خودتان احساس بدتری داشته باشید. برای عقب راندن، اهداف روزمره برای خودتان تعیین کنید.

مدیتیشن

تحقیقات نشان داده که مدیتیشن و تمرکز حواس می‌تواند در درمان اضطراب و دیگر اختلالات خلقی بسیار مؤثر باشد.

افرادی که بی انگیزگی را تجربه می‌کنند و یا از زندگی احساس رضایت نمی‌کنند اکثراً از مشکلی با عنوان مواجهه با افکار منفی قوی رنج می‌برند.

برای کاهش استرس روزی ۳۰ دقیقه کامپیوتر، تلفن همراه و هر وسیله‌ بر هم زننده‌ی آرامش را خاموش کنید و در گوشه‌ای آرام بنشینید، چشمانتان را ببندید و تنفستان را تنظیم کنید.

بر روی فکر نکردن تمرکز نکنید بلکه اگر فکری به ذهنتان آمد به آن توجه کنید و بگذارید ادامه پیدا کند.

با کسی که به او اعتماد دارید درد دل کنید

صحبت کردن با کسی که شما را دوست دارد و به او اعتماد دارید فواید بسیاری برایتان خواهد داشت.

باز کردن سفره‌ دل در مورد آنچه در زندگیتان اتفاق افتاده است و شنیدن نظرات فردی دیگر به شما کمک می‌کند تا مسائل را از دیدگاه‌های مختلفی ببینید.

همچنین صحبت در مورد احساسات علاوه بر کمک در پیدا کردن راه حل حمایت عاطفی مورد نیاز از دیگران را به شما خواهد داد.

برای بسیاری از مردم باز کردن سر صحبت در ابتدا کمی سخت است، اما اجازه ندهید این موضوع جلوی شما را بگیرد، صحبت با دوستان و خانواده به شما در یافتن راه‌های جدید و دور زدن مشکلات کمک خواهد کرد و احتمالاً در کار‌های عملی‌تر از کمک آن‌ها بهره خواهید برد، مانند همراهی شما در رفتن به جا‌های جدید و یا کمک به بر گرداندن نظم و سازماندهی در کارها.

فعالیت‌های آرام‌بخش انجام دهید

 طبق نتایجی که از تحقیقات ۱۴ ساله‌ دکتر جرج کروک به دست آمده است افسردگی می‌تواند حس قطع ارتباط با محیط اطراف را در شما ایجاد کند، علاوه بر آن با تأثیر مخربی که افسردگی در الگو‌های خواب می‌گذارد باعث ایجاد خستگی مفرط در شما خواهد شد، بنابراین پیدا کردن راهی برای برگرداندن آرامش به اوقات فراغت بسیار مهم است.

می‌توانید فعالیت‌هایی مانند یوگا و یا دیگر ورزش‌های آرام ساز عضلات را انجام دهید و یا حتی ساده‌تر از آن با رفتن به سونا و یا یک حمام گرم خوب آرامش را به ذهن و بدن خود هدیه دهید.

ورزش

به طور موقت ترشح هورمون اندورفین، احساس خوب را افزایش می‌دهد.

هم چنین ممکن است فواید بلند مدت برای افراد مبتلا به افسردگی داشته باشد.

ورزش منظم مغز را تشویق می‌کند تا به روش مثبت تغییر شکل دهید.

غذای سالم بخورید

هیچ رژیم جادویی وجود ندارد که افسردگی را رفع کند. ایده خوبی است که ببینید چه چیزی می‌خورید.

اگر افسردگی باعث پرخوری شما می‌شود، کنترل اشتها کمک می‌کند احساس بهتری داشته باشید.

با اینکه هیچ چیز قطعی نیست، اما غذا‌هایی با اسید‌های چرب امگا ۳ (مثل قزل آلا و tuna) و اسید فولیک (مانند اسفناج و آووکادو) می‌تواند به تسکین افسردگی کمک کند.

برنامه‌ی خواب مناسب

یکی از مشکلات بزرگ ایجاد شده به وسیله‌ افسردگی به هم ریختن سیکل خواب است.

خوابیدن برای افراد مبتلا به افسردگی سخت می‌شود و همین کمبود خواب می‌تواند علائم افسردگی را تشدید کرده و به طور کلی سلامت ذهن و بدن را با خطر روبرو کند.

برای حل این مشکل نیز همانند تعیین اهداف کوچک در زندگی، با ایجاد تغییرات کوچک و به مرور به سطح مطلوب خواهید رسید. هر شب در زمان مشخصی به بستر بروید و هر صبح در زمان مشخصی از خواب بیدار شوید.

برنامه‌ خواب مناسبی برای خودتان در نظر بگیرید و سعی کنید تا حد ممکن از چرت زدن در طول روز خودداری کنید.

پیش از رفتن به بستر تلویزیون، رادیو و تلفن همراه یا کامپیوتر و تبلت خود را خاموش کنید و شرایط استراحت مناسبی را برای خودتان به وجود آورید.

افکار منفی را به چالش بکشید

در مبارزه با افسردگی، بسیاری از کار‌ها در حال تغییر ذهنی هستند. زمانی که افسرده هستید، به بدترین نتیجه ممکن دست پیدا می‌کنید.

دفعه بعد که در مورد خودتان احساس بدی دارید، از روش منطقی به عنوان درمان طبیعی افسردگی استفاده کنید.

ممکن است احساس کنید کسی شما را دوست ندارد، اما آیا شواهدی وجود دارد؟

ممکن است احساس کنید فرد بی ارزشی روی سیاره زمین هستید، اما آیا این واقعا محتمل است؟

تمرین کنید، به مرور زمان می‌توانید افکار منفی را قبل از اینکه از کنترل خارج شوند، عقب بزنید.

پیش از استفاده از مکمل‌ها به پزشک مراجعه کنید.

این شامل روغن ماهی، اسید فولیک و SAMe است. اما قبل از اینکه مطمئن شویم تحقیقات بیشتری باید انجام شود.

قبل از شروع هر گونه مکمل به پزشک مراجعه کنید، به خصوص اگر در حال حاضر دارو مصرف می‌کنید.

منبع : www.yjc.ir

اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟

اضطراب اجتماعی (social anxiety disorder) یا هراس اجتماعی نوعی اضطراب است که با ترس و اضطراب شدید در موقعیتهای اجتماعی شناخته می‌شود. اضطراب اجتماعی حداقل بخشی از فعالیتهای روزمره شخص را مختل می‌کند.

افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی یا هراس اجتماعی به شدت نگران اینکه در مقابل افراد دیگر چه خواهند گفت هستند. این شامل طرز صحبت کردن دراجتماع با مردم در طول روز می باشد. اما بیشتر اوقات آنها قبل از صحبت کردن در اجتماع عصبی هستند.

ترس می تواند هفته ها یا ماه ها قبل از واقعه آغاز شود. این می تواند دلیلی باشد برای ضربان قلب شدید و عدم تمرکز. برای بعضی افراد،در بسیاری از مواقع ترس می تواند باعث بروز استرس شود. اختلال اضطراب اجتماعی بر زندگی روزمره شما تاثیر می گذارد. در اضطراب اجتماعی شما ممکن است استرس و ترس از دست دادن کار و شغل را نیز داشته باشید.

اضطراب اجتماعی در چه کسانی رخ می دهد؟

افراد در هر سنی، حتی کودکی، مبتلا به استرس می شوند. اضطراب اجتماعی به تدریج ظاهر می شود و علایم اولیه آن بیشتر بین کودکی و میان سالی رخ می دهد. اختلال اضطراب اجتماعی در زنان دو برابر مردان رخ می دهد.

چه عاملی باعث ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی می شود؟

اضطراب اجتماعی باعث نگرانی فرد نسبت به قضاوت دیگران در مورد خود می شود

این افراد هنگام تعاملات اجتماعی از این می ترسند که کاری انجام دهند یا علائم اضطرابی شان را به گونه ای بروز دهند که باعث قضاوت منفی دیگران شوند. یعنی نگران این هستند که اشتباهی کنند و شرمنده شوند یا مورد تمسخر واقع شده و طرد شوند و مورد اهانت قرار گیرند و این ترس و اضطراب به صورت قابل توجهی بیشتر از آن چیزی است که از موقعیت اجتماعی مذکور و زمینه فرهنگی- اجتماعی فرد انتظار می رود.

موقعیت ها می توانند بیشترین ترس و اضطراب را ایجاد کنند

در مطالعه هایی که در این زمینه انجام شده، بیشترین موقعیت هایی که می توانستند ترس را به وجود آورند به این شکل مشخص شده است:

• صحبت کردن در مقابل یک جمع ناآشنا یا غریبه

• پاسخ دادن به سوالات در کلاس

• صحبت کردن در مقابل بزرگ ترها و افراد مهم

• گزارش دادن شفاهی یا بلند روخوانی کردن

• مهمانی های شبانه

اضطراب اجتماعی با خجالتی بودن چه تفاوتی دارد؟

گرچه برخی بر این عقیده اند که خجالتی بودن ممکن است با اضطراب اجتماعی همراه باشد، اما داده های اخیر کمیته ملی هم ابتلایی ها نشان می دهد که فقط 12 درصد از نوجوانان خجالتی معیارهای اضطراب اجتماعی را دارند از طرفی حدود 70 درصد از نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی به اشتباه، خود را به صورت خجالتی می شناسند.

علائم اختلال اضطراب اجتماعی

*اضطراب اجتماعی: علائم عاطفی

 اضطراب اجتماعی باعث ایجاد اختلال در توانایی تفکر فرد می گردد

نشانه اصلی اختلال اضطراب اجتماعی تنش و اضطراب دایمی و بیش از حد است. شاید نتوانید بگویید که چرا احساس تنش می کنید یا شاید در مورد مسایل عادی مثل درآمد، روابط خانوادگی یا سلامتی خود بیش از حد نگران باشید.

همه این علایم استرس زا در خواب و توانایی درست فکر کردن اختلال ایجاد می کند. شاید به دلیل بدخوابی یا همین بیماری اضطراب اجتماعی  احساس ناخوشایندی داشته باشید.

*اضطراب اجتماعی: علائم جسمانی

اضطراب ناشی از بیماریهای جسمانی در اضطراب اجتماعی تاثیر گذار است

بیماری های جسمی معمولا با اضطراب زیادی همراه هستند که عبارتند از:

¤ انقباض یا درد ماهیچه

¤ سردرد

¤ تهوع یا اسهال

¤ لرزش یا کشش عضلات

*اضطراب اجتماعی یا نگرانی های روزمره

اکثر افراد زمانی را به نگران بودن در مورد مشکلات خود می گذرانند، مسایلی مثل صورت حساب ها، پیشنهادهای شغلی یا روابط خانوادگی درحال تغییر. چیزی که اختلال اضطراب اجتماعی را متمایز می کند، نوعی احساس نگرانی است که نمی توانید آن را متوقف کنید. حتی اگر لحظات خوشی را نیز داشته باشید، احساس می کنید، آرامش غیرممکن است. در موارد حاد، اختلال اضطراب اجتماعی در کار، روابط خانوادگی و فعالیت های روزانه اختلال ایجاد می کند.

اضطراب اجتماعی کودکان و بزرگسالان چه تفاوتی دارد؟

برای کودکان مبتلا به اضطراب اجتماعی فعالیت های اجتماعی و دوست پیدا کردن مشکل است

از آنجا که کودکان معمولا در برابر بزرگسالان، به خصوص بزرگسالانی که نگران قضاوتشان هستند مضطرب می شوند، یکی از معیارهایی که در کودکان به ما کمک می کند که اضطراب اجتماعی را تشخیص دهیم این است که در کودکان مبتلا به اضطراب اجتماعی این ترس و اختلال اضطراب اجتماعی فقط در برابر بزرگترها بروز نمی کند بلکه در موقعیت هایی که همسالان و همتایان کودک هستند نیز بروز می کند.

نکته دیگر اینکه مواجهه با موقعیت ترسناک اجتماعی یا موقعیتی که فرد را در معرض دید قرار می دهد، در کودکان می تواند خود را به صورت گریه کردن، قشقرق راه انداختن، چسبیدن به مراقب، میخکوب شدن، لرزیدن، یا امتناع از صحبت کردن نشان دهد.

برای کودکان مبتلا به اضطراب اجتماعی دوست پیدا کردن یا عضو گروهی بودن، یا بیان احساسات به صورت خودگزارش دهی، کار مشکلی است. در موقعیت ترس آور، کودک متبلا به  اضطراب اجتماعی احساسات آزاردهنده ای چون خجالت و طردشدگی را به شدت تجربه می کند و پاسخ های این کودکان نشانه تمرکز افکار منفی این کودکان درباره خودشان است.

اضطراب اجتماعی و عوارض آن

 اضطراب اجتماعی می تواند زمینه ساز اختلالات اضطرابی دیگری نیز باشد

احتمال دارد افرادی که مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی هستند به افسردگی، اعتیاد به الکل یا مواد مخدر مبتلا شوند. اگر یکی از این بیماری ها علاوه بر اضطراب اجتماعی پیش بیاید، به یک طرح درمانی دیگری نیز نیاز خواهد بود. معمولا افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، به اختلالات اضطرابی دیگری نیز مبتلا هستند که عبارتند از:

• اختلال هراس

• اختلال استرس پس از سانحه

• اختلال وسواس جبری و ترس از اجتماع.

اضطراب اجتماعی چگونه تشخیص داده می شود؟

علائم اضطراب اجتماعی باید همیشگی باشند و یا حداقل به مدت 6 ماه طول کشیده باشند

علائم اصلی اضطراب اجتماعی یا هراس اجتماعی، ترس معنادار و دائمی از یک یا چند موقعیت اجتماعی است که باعث تعاملات اجتماعی می شود (مثل محاوره با افراد دیگر) یا تحت نظر قرار گرفتن را ممکن می کنند (مانند در معرض دید قرار گرفتن هنگام غذا خوردن در رستوران) و فرد از اینکه به خاطر نشان دادن اضطرابش رفتاری را بروز دهد که باعث قضاوت منفی دیگران شود، می ترسد. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است فعالانه از این موقعیت ها اجتناب کنند یا هنگام مواجهه با این موقعیت ها دچار ترس و اضطراب شدیدی شوند.

نکته ای که باید به آن توجه کنید این است که ترس یا اضطراب نباید به دلیل وجود شرایط پزشکی دیگری مثل بدشکلی ها یا چاقی مفرط یا بدریختی ناشی از سوختگی یا جراحت که ممکن است هر فردی را کمی نگران قضاوت دیگران کند، این ترس و اضطراب یا اجتناب بسیار افراطی باشد. این علائم اضطراب اجتماعی باید همیشگی باشند و یا حداقل به مدت 6 ماه طول کشیده و به طور مشخصی باعث اختلال در تعاملات اجتماعی و عملکرد فرد شده باشند.

اضطراب اجتماعی و راه های درمان

♦ درمان اضطراب اجتماعی: روان درمانی

 در درمان اضطراب اجتماعی ترکیبی از دارو و درمان رفتاری پیشنهاد می شود

یک روش گفتگو درمانی در درمان اضطراب اجتماعی بسیار موثر است که به آن درمان رفتاری شناختی می گویند. یک مشاور به شما کمک می کند تا افکار و اعمال منفی خود را شناسایی کنید. درمان رفتاری شناختی برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی تاحدی به معنی نوشتن تکلیف است یعنی افکاری را که منجر به اضطراب زیاد می شوند، می نویسید.

یک بخش دیگر درمان اضطراب اجتماعی تکنینک های آرامش بخش است که با این روش ها افراد سه تا چهار ماه احساس بهتری خواهند داشت. ترکیبی از دارو و درمان رفتاری شناختی بهترین راهکار درمان برای اضطراب اجتماعی است.

♦ درمان اضطراب اجتماعی: دارو

در درمان اضطراب اجتماعی دارو ها می توانند نقش تکمیلی داشته باشند

برخی از داروهای ضدافسردگی به پایین آوردن اضطراب و درمان اضطراب اجتماعی کمک می کنند که نام تجاری آن ها سیمباتلا، ایفکسر، لگزاپرو و پاکسیل است. با مصرف این داروها سه تا شش هفته بعد، احساس خوبی پیدا خواهید کرد.

شاید پزشک شما برای مدت کوتاهی، بنزودیازپین تجویز کند که نام های تجاری آن آتیوان، کلونوپین، والیوم و زاناکس است. احتمال دارد با مصرف این دارو ها به آن ها وابسته شوید. داروی جدیدتر بوسپار است که در درمان اختلال اضطراب اجتماعی تجویز می شود. قبل از مصرف این داروها با پزشک خود درمورد معایب و محاسن آن ها صحبت کنید.

♦ اضطراب اجتماعی و مراقبت های لازم در صورت ابتلا

در درمان اختلال اضطرابی ورزش و تغذیه سالم نقش اساسی دارند

با ایجاد چند تغییر کوچک در عادات خود می توانید در جهت درمان اختلال اضطراب اجتماعی حرکت کنید. از مصرف کافئین، داروهای بدون نسخه، حتی داروی سرماخوردگی، اجتناب کنید. چون این داروها می تواند علایم اضطراب و در نتیجه اختلال اضطراب اجتماعی  را تشدید کند.

سعی کنید استراحت کافی داشته باشید و غذاهای سالم مصرف کنید. از فنون آرام کننده مثل یوگا یا مدیتیشن استفاده کنید. حتما ورزش کنید؛ شواهدی وجود دارد که فعالیت متعادل فیزیکی اثر آرام بخشی دارد.

♦ درمان های گیاهی اضطراب اجتماعی

درمان گیاهی اضطراب اجتماعی بایستی زیر نظر پزشک باشد

شواهدی وجود دارد که کاوا، در میان درمان های گیاهی، به درمان استرس و در نتیجه اضطراب اجتماعی به صورت کم تا متوسط کمک می کند. شواهد کافی وجود ندارد که بتوان گفت سنبل الطیب به کاهش علایم اختلال اضطراب اجتماعی کمک می کند. اما قبل از آغاز هرنوع درمان گیاهی اضطراب اجتماعی با پزشک خود صحبت کنید. برخی از درمان ها برای اختلال اضطراب اجتماعی، اثرات جانبی دارند یا با دارو های شیمیایی واکنش می دهند.